Przeliczenie walut ma wpływ na wysokość podatku

Przedsiębiorca posługujący się w rozrachunkach obcymi walutami zobowiązany jest do obliczenia różnic kursowych, których kwota może zmienić wartość podstawy do opodatkowania. Różnice kursowe mogą wystąpić zarówno przy transakcjach na rachunkach walutowych, jak i przy rozrachunkach z kontrahentami za pośrednictwem gotówki lub konta bankowego prowadzonego w złotych. Dziś Tax Care przedstawia skutki dodatnich różnic kursowych.

Waluty należy przeliczać, gdyż polskie przepisy podatkowe zabraniają ewidencji zdarzeń gospodarczych w walucie obcej. Różnice kursowe powstają w wyniku zmiany kursu waluty obcej w okresie pomiędzy dniem zawarcia umowy, w której była wyrażona wartość świadczenia, a dniem realizacji płatności wynikającej z tej umowy, albo z tytułu zmiany stanu własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych.

Obliczenie zmiany wartości kursu

Ustalenie różnic kursowych to nic innego, jak dokonanie dwukrotnego przeliczenia walut i następnie porównanie wyników. Za pierwszym razem przeliczenia dokonuje się według kursu obowiązującego na dzień zdarzenia gospodarczego, czyli np. świadczenia usługi lub wystawienia faktury. Za drugim, po kursie obowiązującym w dniu otrzymania  należności lub spłaty zobowiązania. Wynikająca z tych dwóch przeliczeń różnica stanowi właśnie różnicę kursową, wartości której podatnik nie może ominąć przy wykazywaniu osiągniętego przychodu.

Dodatnie różnice kursowe powstaną m.in., gdy wartość:

-        osiągniętego przychodu w walucie obcej po przeliczeniu na złote według średniego ogłaszanego kursu NBP będzie niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

-        poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski będzie wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,

-        otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu okaże się niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt. 4 i 5 art. 24c ust. 2 ustawy o PIT,

-        kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia będzie niższa od  wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,

-        kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania będzie wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Po jakim kursie?

Podstawowym wskaźnikiem dokonania wyceny kursu waluty jest kurs faktycznie zastosowany. Należy przez niego rozumieć kurs banku, w którym podatnik posiada rachunek walutowy. Obliczając różnice przyjąć należy kurs kupna lub kurs sprzedaży (odpowiednio dla wpływu lub rozchodu waluty). Ma to zastosowanie w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań.

W pozostałych przypadkach oraz jeśli do otrzymanych przez przedsiębiorcę należności lub uregulowanych zobowiązań ustalenie kursu faktycznie zastosowanego w danym dniu nie jest możliwe (np. bank nie ustala kursu waluty w relacji do PLN, podatnik posiada konto walutowe w banku zagranicznym lub dokonuje transakcji nie korzystając z usług banku), należy zastosować kurs średni ustalany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu lub rozchodu waluty z rachunku.

Wymiana waluty w kantorze

Także zakup waluty w kantorze, którą podatnik reguluje zobowiązania względem kontrahenta, nie powinien wyłączać możliwości rozpoznania różnic kursowych. Jeśli zakup waluty miałby miejsce w kantorze, a podatnik posiadałby dowód nabycia waluty, kursem faktycznie zastosowanym potrzebnym do ustalenia różnic kursowych byłby kurs kantorowy.

Zakupy za granicą – gotówką lub kartą

Również w przypadku wydatków ponoszonych przez podatnika za granicą, co do zasady powstaje obowiązek rozliczenia przez niego różnic kursowych, tj. dwukrotnego przeliczenia rachunku lub faktury otrzymanej od zagranicznego kontrahenta na złote. W tym celu podatnik ustalić powinien wartość poniesionego kosztu, który został wyrażony w obcej walucie, a następnie, po dokonaniu zapłaty ustalić niższą bądź wyższą wartość tego kosztu w stosunku do wartości tego kosztu w dniu zapłaty. Przeliczenia dokonać trzeba według kursu średniego danej waluty, ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Katarzyna Miazek, Tax Care

Adam Bujalski,  księgowy Tax Care