POS - oscylator cenowy

Idea oscylatora cenowego (Price Oscillator, POS) opiera się na ilorazie różnicy dwóch średnich (krótkoterminowej i długoterminowej) oraz średniej długoterminowej. Z kolei w średnich tych zazwyczaj uwzględnia się kursy zamknięcia.

Jedna z wersji wzoru matematycznego, określającego POS, prezentuje się następująco:

Czasami jako średnią krótkoterminową wykorzystuje się wersję 9-dniową a nie 12-dniową. Jeszcze inny postulat jest taki, by nie korzystać ze średnich wykładniczych, ale z prostych (SMA).

Budowa tego wskaźnika przypomina konstrukcję innego popularnego oscylatora, czyli MACD. W tamtej formule nie dochodzi jednak do dzielenia przez średnią długoterminową.

Rezultat (odczyt wartości oscylatora) jest prezentowany w postaci procentowej. Wskaźnikowi POS nierzadko towarzyszy linia sygnału, którą jest 9-dniowa lub 12-dniowa EMA samego POS.

POS można interpretować bez takiej linii. Przyjmuje się wtedy, że przebicie poziomu zerowego z góry to zachęta do sprzedaży, z dołu – zachęta do kupna. Jeśli natomiast mamy linię kontrolną, to sygnały rozpoznaje się podobnie jak w wielu innych takich oscylatorach - jako przecięcia tejże przez linię główną od dołu (kupno) lub od góry (sprzedaż).

Spójrzmy na cztery przykładowe wykresy, wygenerowane przy pomocy polskiego programu Power Trader:

Na wykresach zaznaczyliśmy okręgami tylko wybrane sygnały, niemniej czytelnik może łatwo zidentyfikować pozostałe. Niewątpliwe wiele znaków dawanych przez POS jest bardzo poprawnych - spójrzmy np. na dwa pro-sprzedażowe (czerwone) sygnały na wykresie Power Media, po których ceny w ostatecznym rozrachunku, pomijając krótkotrwałe wahania, faktycznie ruszyły wyraźnie w dół. Podobnie rzecz się ma z pro-sprzedażowymi sugestiami pod wykresem Helio, zwłaszcza z pierwszą z zaznaczonych.

Z drugiej strony, bywają też sytuacje cokolwiek zwodnicze. Weźmy np. pod uwagę pierwszy od lewej sygnał (pro-zakupowy) na wykresie Seko. Ceny po jego wygenerowaniu wzrosły już tylko nieznacznie, a kilka sesji później poszły ostro na południe (co prawda, wtedy POS zdołał ów spadek zasygnalizować). Niepokoić może również pierwszy od lewej pro-sprzedażowy sygnał na wykresie Qumak. Owszem, ceny po jego powstaniu trochę się obniżyły, ale to, co było naprawdę istotne w dłuższej perspektywie, to istotny wzrost.

Naturalnie takie odstępstwa nie oznaczają, że POS jest niepotrzebnym czy złudnym narzędziem. Trzeba pamiętać, że na wykres mają wpływ także nagłe, gwałtowne czynniki fundamentalne (lub np. wynikające z ataków spekulacyjnych). Istnieją oczywiście ortodoksi czystej analizy technicznej, ale zawsze warto wiedzieć także o innych kwestiach. Poza tym formuły oscylatorów i innych wskaźników analizy technicznej to nie są jakieś magiczne narzędzia, jak gazeta z przyszłości. Wszystko, co robią, to oczyszczanie wykresu z szumu na podstawie danych z dni minionych. Zawsze też należy zastanowić się, o jakiej perspektywie czasowej mówimy. Truizmem, o którym jednak czasami się zapomina (szukając kolejnych, coraz to nowszych narzędzi, opinii i teorii) jest to, że im dalsza przyszłość, tym trudniej się ją prognozuje.

B. Garga

BIBLIOGRAFIA:

M. Etzkorn, "Oscylatory", Wig Press 1999.

M. Czekała, "Analiza fundamentalna i techniczna", Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu 1997