Rodzaje firm w Indiach

W Indiach przedsiębiorstwo prywatne można prowadzić na kilka sposobów, jeśli chodzi o jego formę prawną. Najbardziej podstawowa to tzw. własność indywidualna (Proprietorship), za którą właściciel odpowiada w nieograniczony sposób, sam wnosi kapitał, a jego osobowość prawna pokrywa się z osobowością przedsiębiorstwa. Proprietorship nie musi być nawet rejestrowana w Register of Companies (rejestrze firm). Tak najczęściej działają drobni rzemieślnicy czy np. freelancerzy.

Można powołać także spółkę partnerską (Partnership firm), w której dwie lub więcej osób („partners”, od dwóch do dziesięciu) tworzy firmę („firm”). Ich odpowiedzialność jest nieograniczona i solidarna, nie mogą przekazywać udziałów osobom z zewnątrz bez zgody reszty partnerów. Zasady działania w takiej formie reguluje ustawa Indian Partnership Act, przyjęta w roku 1932. Wynika z niej, że partnership firm również nie musi być rejestrowana, jest to opcjonalne. Jeśli którykolwiek z partnerów umrze, zbankrutuje, odejdzie na emeryturę lub okaże się niepoczytalny, wówczas spółka jest rozwiązywana.

Trzeci rodzaj działalności to Limited Liability Partnership – a więc spółka partnerska z ograniczoną odpowiedzialnością. Formę tę reguluje przyjęty w roku 2008 Limited Liability Partnership Act. W tym wypadku mamy już do czynienia z odrębną osobowością prawną, a liczba partnerów nie ma górnego limitu, choć musi być ich co najmniej dwóch. Przedsiębiorstwo tego typu powinno mieć także dwóch specjalnych, dodatkowych partnerów, z których jeden musi być rezydentem w Indiach. Są oni odpowiedzialni za zgodność działań firmy z prawem. W ogólności odpowiedzialność partnerów jest ograniczona wysokością udziałów. Spółkę tego typu trzeba rejestrować w Registrar of Companies (ROC), nie ma minimalnej stawki wnoszonego do niej kapitału.

Private Limited Company to typ spółki opisany w ustawie The Companies Act z 1956 roku. W tym wypadku minimalny kapitał to 100 tysięcy rupii (INR), wymagana jest rejestracja w ROC. Firma tego typu ma od 2 do 50 partnerów (udziałowców), a także od 2 do 12 dyrektorów, przy czym mogą oni być cudzoziemcami. Jeśli kapitał wpłacony wynosi 50 milionów rupii lub więcej, wówczas należy wyznaczyć specjalnego sekretarza firmy. Odpowiedzialność udziałowców jest ograniczona ich wkładem (możliwa jest jednak sytuacja, w której odpowiedzialność dyrektora jest nieograniczona), a udziały mogą wymieniać tylko między sobą, i to z pewnymi obostrzeniami.

Public Limited Company również regulowana jest przez The Companies Act. Tym razem nie ma już ograniczeń co do maksymalnej liczby udziałowców, mogą oni także przyjmować depozyty z zewnątrz i zbywać udziały osobom spoza firmy (zaś partnerzy nie są w tym wypadku priorytetowymi nabywcami, a nawet nie trzeba ich powiadamiać o transakcji). Minimalny kapitał to 0,5 mln rupii, w spółce powinno poza tym być przynajmniej siedmiu udziałowców oraz od trzech do dwunastu dyrektorów. Działalność takiej spółki jest oczywiście bardzo przejrzysta, musi ona ujawniać stan swoich finansów i operacje finansowe. Przed każdym przydziałem akcji (udziałów) należy w ROC złożyć odpowiedni prospekt lub zastępujące go oświadczenie.

J. Sobal