Tydzień pod znakiem siły dolara

Kluczowym wydarzeniem tygodnia było posiedzenie Rezerwy Federalnej i dość nieoczekiwane, stosunkowo „jastrzębie” stanowisko władz monetarnych.

Dolar amerykański umocnił się wobec zdecydowanej większości walut z grona G-10 oraz rynków wschodzących. Kurs EUR/USD zniżkował do 1,3750, a USD/PLN wzrósł do 3,06. Uważamy, że w kolejnych dniach siła dolara powinna się utrzymać. Co więcej w następnych tygodniach impulsami do umocnienia amerykańskiej waluty stawać powinny się dane makro, które mogą zacząć silnie odbijać po tym jak koniunktura została stłumiona przez srogą zimę. Na fali spadku napięć między Rosją a światem zachodnim spadła również awersja do ryzyka i na wartości wobec euro zyskał polski złoty. Kurs EUR/PLN zniżkował z 4,23 do 4,19.

USA: „jastrzębia” Yellen umocniła dolara

Zgodnie z naszymi oczekiwaniami posiedzenie FOMC wsparło dolara. Fed zredukował miesięczną wartość programu QE3 z 65 do 55 mld USD. Władze monetarne porzuciły nieadekwatny już próg stopy bezrobocia (6,5 proc.) jako wyznacznik momentu, w którym gospodarka będzie gotowa na podwyżki stóp. Jednocześnie w komunikacie ostatnią serię słabszych danych przypisano w znacznej mierze najsurowszej od dekad zimie. Minimalnie obniżono prognozy wzrostu gospodarczego i dość wyraźnie zrewidowano w dół oczekiwania w stosunku do stopy bezrobocia (z 6,5 do 6,2 proc.). Czynnikiem, który najsilniej wpłynął na rynki były jednak deklaracje w sprawie optymalnego poziomu stóp procentowych na koniec lat 2015 i 2016, których mediana wzrosła odpowiednio o 25 i 50 pb. Janet Yellen zasugerowała też możliwość podwyżki stóp w II kw. 2015 r. (rynek wyceniał taki krok dopiero na koniec III kw.). Deklaracja ta była jednak zbyt daleko idąca i władze zapewne będą się od niej dystansować.

Fed tak mocno wierzy w siłę zachodzącego ożywienia, że zejście z obranej ścieżki ku normalizacji polityki monetarnej może spowodować jedynie naprawdę głębokie załamanie koniunktury. W rezultacie należy oczekiwać wzrostu dochodowości długu USA – rentowność dziesięciolatek będzie niechybnie kierować się do bariery 3,0 proc. Będzie to wspierać dolara, w szczególności do walut emerging markets oraz jena, dolara kanadyjskiego i australijskiego. Nasz model bazujący na sytuacji na rynkach długu (uwzględnia różnicę dochodowości pomiędzy USA i Niemcami oraz poziom premii za ryzyko na rynkach peryferyjnych Eurolandu) już przed posiedzeniem FOMC wskazywał na znaczne przewartościowanie euro względem dolara. Jednak dopóki ECB nie będzie skłonne załagodzić polityki pieniężnej, euro wspierane korzystną sytuacją w bilansie płatniczym i wygasaniem kryzysu zadłużeniowego, powinno pozostawać relatywnie stabilne.

Polska: rośnie realny fundusz płac

Zgodnie z naszymi oczekiwaniami inflacja bazowa w lutym wyniosła 0,9 proc. w ujęciu rocznym (konsensus 1 proc.). Zatrudnienie natomiast wzrosło o 0,2 proc. r/r, a płace o 4 proc. w ujęciu rocznym. Konsensus zakładał wzrost o 0,25 proc. a wynagrodzeń o 3,23 proc. Odczyty stanowią więc kontynuację kilkumiesięcznego trendu, który charakteryzuje się niską inflacją i coraz szybciej rosnącymi średnimi wynagrodzeniami. Tym samym oznacza to relatywnie wysoki wzrost realnych wynagrodzeń. Nie zmienna pozostaje nasza ocena scenariusza na najbliższe miesiące. Poprawa na rynku pracy będzie kontynuowana i będzie wspierać sferę realną za sprawą spożycia indywidualnego. Mimo rosnącej dynamiki poziom zmiennych makroekonomicznych pozostaje poniżej długookresowego trendu, co przyczyni się do umiarkowanego wzrostu inflacji. Produkcja przemysłowa w lutym wzrosła o 5,3 proc. w ujęciu rocznym. Na przyspieszenie dynamiki produkcji wskazywały wcześniej m. in. badania ankietowe GUS oraz indeks PMI. Składowa bieżącej produkcji bowiem wzrosła o 4 pkt. proc., co jest najmocniejszym przyspieszeniem od dziesięciu miesięcy. Z kolei inflacja PPI kontynuuje deflację, co powinno osłabić również wzrost CPI w kolejnych miesiącach. W lutym cny produkcji sprzedanej spadły o 1,4 proc. w ujęciu rocznym.

Sporządził:

Szymon Zajkowski

Departament Analiz

DM TMS Brokers S.A.