Sytuacja niejasna czy klarowna?

Obraz na głównej parze
Wczesnym rankiem eurodolar rezyduje w okolicach poziomu 1,60. Najnowsza świeca dzienna, rodząca się raptem od paru godzin, jest biała i dość wysoka, co na tym wykresie siłą rzeczy oznacza premiowanie euro kosztem dolara.

A zatem wygląda na to, że pomimo ruchu, jaki mogliśmy widzieć wczoraj po 14:30, gdy z USA napłynęły dobre dane o zamówieniach, gracze jednak nie garną się do powrotu poniżej 1,10. Pierwsze zdarzenia po wspomnianej publikacji makro sugerowały taki właśnie scenariusz i graniczna linia została nawet naruszona, tym niemniej okazało się to zwodnicze. Teraz znacznie wyraźniej widać, że układ świec z 23 – 26 lutego (24 lutego widzimy doji z długim knotem dolnym) skłania przynajmniej do wizji poważniejszej korekty.

I właśnie – ta korekta już jest. Teraz kwestia graniczna to przejście przez rejon 1,1060-70, będący oporem. Jeśli się to uda, to kolejny ruch może sięgać nawet 1,1130-40, szczególnie że przebito już swego rodzaju linię spadkową, łączącą szczyty z 11 i 22 lutego. Taki scenariusz nie oznaczałby, że dolar nie ma szans na wzmocnienie w kolejnych tygodniach, bo generalnie wciąż ma (w związku z oczekiwaniami co do polityki EBC, która powinna zostać poluzowana w marcu) – niemniej na pewno oznaczałby spore zaburzenie w obniżkach eurodolara.

Jest jeszcze cień szansy, że 1,1060-70 wytrzyma i że ewentualny test przyniesie kolejny powrót na południe, do 1,10. Czy jednak taki ruch mógłby pójść dalej? W najbliższych dniach – niekoniecznie. Cóż, z kręgów Fed napływają dość rozmaite sygnały, zarówno jastrzębie, jak i gołębie. Rozmaicie prezentują się amerykańskie dane makro – PMI dla usług był arcy-mizerny, ale zamówienia bardzo przyzwoite. Ropa (spójrzmy np. na wykres crude) od 11 lutego biegnie w mini-trendzie wzrostowym, ale są kłopoty z przebiciem oporu wyznaczonego kilka dni temu, który zresztą z grubsza odpowiada szczytom z końcówki stycznia. Giełda szanghajska wczoraj poszła finalnie ostro w dół (z 2922 pkt do 2741 pkt), nawet jeśli dziś jest na delikatnym plusie (co i tak nie zmienia faktu, że rodząca się świeca jest póki co czarna). Szef PBOC Zhou Xiaochuan zapewnia, że polityka monetarna jego instytucji jest akomodacyjna i roztropna, a Chiny wciąż mają pieniądze na wspieranie wzrostu – ale i tak widzimy, że o problemach Chin można już mówić, że są niekończące się.

Dziś w kalendarium mamy m.in. rewizję PKB Francji (o 8:45), wskaźniki koniunktury gospodarczej z Eurolandu (o 11:00, raczej nie wpływają na waluty) czy inflację CPI z Niemiec (o 14:00). Ważne będą oczywiście dane o dochodach i wydatkach Amerykanów (o 14:30) oraz dynamika tamtejszego PKB (w tym samym momencie, będzie to rewizja wyniku). O 16:00 poznamy indeks Uniwersytetu Michigan.

Co na złotym?
Na EUR/PLN dalej mamy całkiem niezły obraz. Po pierwsze, przebito lokalne wsparcie na 4,3565-70 i testowano już de facto 4,35. Jeśli ta linia pęknie, to spokojnie będziemy mogli pójść do 4,33 – ale ten scenariusz jest obarczony zasygnalizowaną wyżej niepewnością co do kierunku rozwoju sytuacji na głównej parze. Wzrost eurodolara sam w sobie może być kłopotliwy dla EUR/PLN (mocniejsze euro), a poza tym oznacza on raczej osłabienie nastrojów, co nigdy nam nie służy.

Odwrót, jaki po wczorajszym pozornym wzmocnieniu dolara obserwowaliśmy na głównej parze, pozwolił na USD/PLN przebić krótkoterminowy trend zwyżkowy, biegnący od 11 lutego. Mamy 3,9355 i wsparcie przy 3,9230 (dołek z 19 lutego, natomiast 20 lutego minimum wypadło na 3,9275). Sytuacja może być chwilowo niezła, ale tak naprawdę napięcie jest spore. Kluczowe będzie to, czy rejon 1,1060-70 na EUR/USD zostanie dziś przebity, co powinno się wyklarować np.  po danych amerykańskich z godziny 14:30.

Tomasz Witczak

FMC Management