Od słów do słów - czy działań?

Eurodolarowe zmiany
W Polsce, gdy piszemy te słowa, słońce nie rozproszyło jeszcze mroku, acz można podejrzewać, że jakieś grono czujnych osób wpatruje się już w monitory z wykresami. Inni powstaną za parę godzin – i być może zobaczą mniej więcej to samo, co widać teraz. A widać stosunkowo mocnego dolara, bo jeśli wczoraj wykres głównej pary wyraźnie przekraczał linię 1,06, to teraz mamy ok. 1,0555.

Wygląda na to, że potwierdził się opisywany przez nas trend spadkowy, biegnący od 2 lutego. Można też podejrzewać, że podbijanie wykresu faktycznie okazało się zagrywką pod późniejsze schodzenie i odwracanie pozycji. Kto pierwszy, ten lepszy, ten więcej zarobił.

Trump powiedział sporo – pytanie tylko, ile w tym było konkretów. Najwidoczniej były, a przynajmniej dojrzał je rynek, skoro wzmocnił dolara. A przynajmniej – złagodźmy to jeszcze bardziej – uznano na rynku, że warto z tych czy innych przyczyn dać Trumpowi kolejny kredyt zaufania, za kryterium rozliczeniowe przyjmując przyszłe obniżki podatków i inne pro-rynkowe działania.

Pochodnia prawdy, wolności i sprawiedliwości, przesłanie jedności i siły – w mowie Trumpa nie brakowało kwiecistych sformułowań. Ba, nie hamujmy się: nowy rozdział Amerykańskiej Wielkości, nowa narodowa duma, Odrodzenie Amerykańskiego Ducha. Tak było, nie zmyślamy. O tym mówił prezydent USA. Z bardziej przyziemnych spraw mówił m.in. o tym, że od dawna Ameryka realizowała różne globalne projekty, zaniedbując jednak los swych dzieci w Detroit czy Chicago (to symbole podupadającego przemysłu i 'zwykłych' Stanów). Mówił o przesadnej obronie cudzych granic – i słabej obronie własnych. O zaniedbanej infrastrukturze. A potem sporo obiecał: nowe drogi, mosty, tunele, lotniska i koleje. Zabrzmiało to jak wizja wielkiego projektu modernizacyjnego, niczym w Wenezueli czasów Pereza Jimeneza. Podkreślił też, że po jego wyborze wiele korporacji (General Motors, Wallmart, Lockheed etc.) zapowiedziało tworzenie miejsc pracy na terenie USA. Mówił o wcielanym w życie planie walki z korupcją – m.in. poprzez ograniczenie lobbyingu w świecie politycznym. A także o wprowadzeniu zasady, w myśl której każda nowa regulacja gospodarcza będzie niejako łagodzona zniesieniem dwóch innych. O walce z ISIS i walce z narkotykami. O wielu rzeczach.

Ale mówił także o problemach. O tym, że 49 mln Amerykanów jest poza kategorią siły roboczej. Że 43 mln mieszkańców korzysta z bonów żywnościowych, że 1/5 potencjalnych młodych pracowników nie pracuje, że kraj boryka się z najgorszym 'financial recovery' od 65 lat. O długach zaciągniętych przez administrację Obamy, o negatywnych skutkach NAFTA. O zbyt wysokich podatkach dla firm w USA.

I wreszcie, bo na to przecież czekamy: o tym, że jego 'economic team' przygotowuje 'historyczną reformę podatkową', która ograniczy stawki obciążeń fiskalnych na korzyść przedsiębiorstw (rodzimych). Mówił o wolnym handlu, ale zarazem uczciwym handlu – 'free trade' powinien być też 'fair'.

Trump zapowiedział, że będzie prosił Kongres o ustawy przydzielające bilion dolarów (tj. amerykański trylion) na inwestycje w infrastrukturę. Inny krok to reforma Obamacare, a to poprzez obniżenie kosztów ubezpieczeń zdrowotnych, ogólnie zresztą skrytykował Obamacare jako upadający, źle działający projekt. Zapowiedział działania na rzecz większej wolności w tym obszarze, ale i na rzecz obniżenia cen leków.

Trump mówił też o walce z przestępczością, o przerwaniu przemocy gangów. Ba, podawał i prezentował przykłady rozmaitych osób, które zostały pokrzywdzone przez przestępców czy wymiar sprawiedliwości. W ogóle zresztą sięgał po emocjonalne przykłady 'zwykłych Amerykanów'. Zapowiedział podwyżkę wydatków na obronę narodową i na utrzymanie weteranów.

I to właściwie tyle. Konkretów ekonomiczno-finansowych trochę mało, jak się okazuje. Za mało cyfr, procentów itd. Tym niemniej rzeczywiście Trump podkreślił, że podatki będą obniżane, a regulacje znoszone. Cóż, najwyraźniej zrobiło to wrażenie – w każdym razie większe niż wypowiedź Bulllarda z Fed, który stwierdził, że nie trzeba być agresywnym w temacie podwyżek stóp. Zresztą, inny przedstawiciel Fed, Williams, stwierdził co innego, że mianowicie już w marcu moglibyśmy myśleć o podwyżce (poważnie ją rozważyć).

A zatem na razie eurodolar jest relatywnie nisko, Trump pomógł swej walucie (choć w sumie jest on przecież protekcjonistą i niekoniecznie faworyzuje mocnego dolara). Co dalej w programie? Głównie indeksy PMI dla przemysłu. Otóż o 6:00 poznamy takowy dla Indii, o 9:00 dla Węgier i Polski, o 9:15 dla Hiszpanii. 9:30 to Szwajcaria (i np. Czechy), kwadrans przed 10:00 pojawi się PMI dla przemysłu Włoch, o 9:50 dla Francji, 5 minut później dla Niemiec, o 10:00 dla Eurolandu, zaś o 10:30 dla Strefy Euro.

O 14:00 poznamy inflację CPI w Niemczech, a zarazem dane o dochodach i wydatkach Amerykanów. O 15:30 mamy PMI dla przemysłu Kanady, o 15:45 – dla przemysłu USA. O 16:00 do tego jeszcze indeks ISM dla tego samego sektora w Stanach. O 20:00 ukaże się raport gospodarczy Fed, tzw. Beżowa Księga.

A co u nas?
W Polsce nie ma dziś zbyt wielu danych, niemniej – jak wspomnieliśmy wyżej – poznamy PMI dla przemysłu (o dziewiątej). Prognoza to utrzymanie 54,8 pkt.

Euro-złoty rezyduje nisko, przy 4,3030 – a to na fali słabszego euro, tzn. osłabionego na głównej parze. Z drugiej strony, bądźmy tu ostrożni – niski eurodolar to jednak wiara w podwyższenie oprocentowania w USA, a to jest czynnik kontrujący wartość walut rynków wschodzących.

USD/PLN jest przy 4,0770, tu oczywiście straciliśmy ponad 2 grosze w porównaniu z wczorajszymi minimami. Niemniej to nadal konsolidacja, w przybliżeniu od 'zero pięć' do 'zero dziesięć'. Funt jest  dość słaby, mamy 5,0435 – czyli złoty w ciągu paru dni mocno zyskał, bo wykres sięgał niemal 5,11. Trochę wpłynął na to fakt, że w Szkocji zaczęto mówić o możliwości drugiego referendum niepodległościowego w związku z Brexitem.

Tomasz Witczak

FMC Management