Jak radzi sobie Relpol?

Osiemnaście lat obecności na giełdzie to niemały kawałek czasu, a taki właśnie staż na parkiecie ma za sobą spółka Relpol. Jej papiery debiutowały na początku lutego roku 1996.

Firma zaliczana jest przez GPW do sektora elektromaszynowego, produkuje bowiem różnego rodzaju przekaźniki elektromagnetyczne, a także różnego rodzaju artykuły z obszaru automatyki przemysłowej: zasilacze, sterowniki, wyłączniki, ograniczniki przepięć etc.

Tradycja firmy sięga roku 1958, kiedy to w Żarach powstał Zakład Przekaźników (był to wówczas oddział Zakładów Wytwórczych Przekaźników REFA w Świebodzicach). Jako Relpol S.A. przedsiębiorstwo funkcjonuje od roku 1991. W roku 1997 (czyli rok po debiucie giełdowym) otwarta została fabryka na Litwie, obecnie firma posiada też zakład na Ukrainie.

Prezesem zarządu Relpolu jest Rafał Gulka, absolwent wrocławskiej Akademii Ekonomicznej, wcześniej pracujący m.in. w firmach Defalin Group, Cadbury Wedel czy Silencium. Radzie nadzorczej przewodzi z kolei Adam Ambroziak, prywatny przedsiębiorca (w roku 1992 założył firmę SEA Adam Ambroziak).

Ambroziak to istotny akcjonariusz Relpolu - posiada 33 proc. akcji giełdowego emitenta. 6,34 proc. to udział Piotra Osińskiego, BPH TFI ma 8,67 proc., Altus TFI natomiast 8,85 proc. Free float to ponad 43 proc.

Relpol przewodzi grupie kapitałowej, której struktura wyglądała pod koniec września 2013 roku następująco:

(źródło: raport okresowy Emitenta)

Niżej możemy zapoznać się z rezultatami finansowymi (skonsolidowanymi) Relpolu za lata 2008-2012:

Widać, że pierwsze trzy lata tego okresu były dość ciężkie. W szczególności może się wydawać, że najtrudniejszy był rok 2010 - z uwagi na spore straty (i to na wszystkich trzech analizowanych tu pozycjach: netto, EBIT i EBITDA). W istocie jednak prezes Gulka pisał we wstępie do raportu za ów rok, że był to okres powrotu koniunktury oraz czas wdrażania restrukturyzacji, a ujemny wynik netto w dużej mierze był wynikiem odpisów i rezerw (związanych właśnie z restrukturyzacją). Przepływ gotówki był np. dodatni.

Faktem jest, że w latach 2011 i 2012 notowano już spore zyski, rentowności EBITDA były kilkunastoprocentowe. Ostatecznie średnia rentowność EBITDA za pięć lat to 5,96 proc., a operacyjna 0,76 proc. Przeciętna wartość marży netto była jednak ujemna (-4,12 proc.).

Wskaźniki ROE i ROA były ujemne w latach 2008-2010, w 2011 i 2012 wypadły już jednak dość przyzwoicie. Na dobrym poziomie we wszystkich badanych latach kształtował się wskaźnik pokrycia zobowiązań bieżących środkami pieniężnymi (stanowiły one co najmniej 30 proc. tychże długów). Kapitał własny z powodzeniem wystarczał na ewentualne pokrycie całości zobowiązań. W istocie takie poziomy tego wskaźnika (0,30 - 0,44 pkt) nie są nawet konieczne i wyższe finansowanie kapitałem zewnętrznym nie byłoby złe. Analogicznie można ocenić wskaźnik zadłużenia aktywów.

Tak wyglądały wyniki za trzy kwartały roku 2013 i analogiczny okres roku 2012:

Jak widać, w roku ubiegłym doszło jednak do pewnego osłabienia, wyraźnie spadły rentowności, a także przychody. Na wyniki, jak mogliśmy przeczytać, "duży wpływ miała sytuacja makroekonomiczna w kraju i w Europie". Popyt był niższy, dotyczyło to niemal wszystkich stałych klientów Relpolu i rynków, na których Grupa działa. Doszło do pewnych zmian w rozkładzie sprzedaży: otóż"w miejsce zamówień globalnych z terminami realizacji rozłożonymi w dłuższym okresie czasu pojawiła się duża ilość drobniejszych zamówień krótkoterminowych".

Tak przynajmniej było do sierpnia, później "aktywność klientów wzrosła" i poprawiły się ogólne nastroje. Zdaje się to dość pozytywnie zwiastować na przyszłość.

W ogólności zresztą na wykresie widzimy przynajmniej od sierpnia 2011 roku trend wzrostowy. O ile wówczas bowiem kurs wynosił ok. 4 zł, a nawet mniej, o tyle pod koniec lutego 2013 notowano maksima wyższe niż 9,60 zł. W ostatnich tygodniach mamy wahania w okolicy 7,60 - 8,50 zł, ale zasadniczo wciąż można sądzić, że długoterminowa tendencja wzrostowa jest aktualna.


Adam Witczak