Świętokrzyski lider branży?

Stąporków to miasto w województwie świętokrzyskim, liczące sobie nieco ponad sześć tysięcy mieszkańców. Przepływa przez nie rzeka o nazwie Czarna Konecka, biegnie tu także czerwony szlak turystyczny.

Tak naprawdę jednak o miejscowości wspominamy z uwagi na to, że jest ona siedzibą firmy ZUK Stąporków. Chodzi oczywiście o znane giełdowym inwestorom Zakłady Urządzeń Kotłowych. Spółka, o której pisaliśmy m.in. w grudniu ubiegłego roku, specjalizuje się w realizacji zadań na rzecz branży energetycznej (i nie tylko). Oferta dla energetyki obejmuje takie konstrukcje jak np. napędy rusztowe, ruszty mechaniczne, ruszty do spalania biomasy czy przenośniki. Poza tym przedsiębiorstwo produkuje filtry do odpylania powietrza z pyłów suchych, a także systemy szalunkowe i rozmaite konstrukcje stalowe. Świadczy też usługi w zakresie projektowania i modernizacji systemów nawęglania czy odżużlania, oferuje klientom także obróbkę skrawaniem, spawanie etc.

Akcjonariat Stąporkowa prezentuje się tak, jak to widzimy w poniższej tabeli:

 (źródło: witryna Emitenta)

Lech Jan Pasturczak to przewodniczący rady nadzorczej, Andrzej Pargieła to jej sekretarz, Stanisław Pargieła jest zaś członkiem tego gremium, podobnie jak Artur Mączyński. Prezesem zarządu jest Grzegorz Pasturczak.

Poniżej mamy wyniki finansowe ZUK Stąporków za lata 2009 – 2013:

Jak widać, przychody w tym okresie dość mocno się zmieniły – w roku 2009 były równe nieco ponad 36 mln zł, w 2011 notowano już 66 mln zł. Później doszło do pewnej redukcji, tym niemniej w roku 2013 firma wciąż zmieściła się ponad symboliczną granicą 60 mln zł. W tymże minionym roku wypracowała 1,317 mln zł zysku netto i 2,075 mln zł operacyjnego, co dało rentowności równe odpowiednio 2,17 proc. i 3,41 proc. Rok wcześniej notowano 4,70 proc. i 7 proc. Doszło zatem do ich zmniejszenia. Co więcej, w roku 2011 były jeszcze lepsze niż w 2012 (6,87 proc., 8,49 proc.).

W aktywach widzimy w 2013 roku znaczną zwyżkę tak majątku trwałego, jak i obrotowego. Rzeczowe aktywa trwałe zwiększyły się z 20,8 mln zł do 35,4 mln zł. Skurczyły się natomiast środki pieniężne – z 7,8 mln zł do 2,45 mln zł. Spadł w związku z tym poziom pokrycia nimi długów bieżących (z 0,39 pkt do 0,06 pkt – rzut oka na dane historyczne pokazuje, że ten ostatni wynik jest bardziej typowy dla firmy). Zobowiązania przekraczały kapitał własny pod koniec roku 2013 (wartość wskaźnika wynosząca 1,26 pkt jest jednak przyzwoita), we wcześniejszych latach tak nie było. Firma zachowała (z trudem) złotą regułę bilansową. Wskaźnik płynności bieżącej był w 2013 najniższy w całym pięcioleciu (1,41 pkt), ale nadal aktywa obrotowe pokrywały długi krótkoterminowe, co jest pozytywne.

Dla Stąporkowa bardzo ważny jest eksport. W roku 2013 stanowił on niemal 53 proc. ogółu przychodów, w szczególności 39,5 proc. całości obrotów przypadło na eksport do Niemiec. Chodziło zatem o ponad 24 mln zł. Istotna była też Hiszpania (1,52 mln zł). Sprzedaż krajowa to  sprzedaż przede wszystkim dla segmentu energetycznego ("spółka posiada w tym obszarze znaczące kompetencje i liczący się udział rynkowy"). Za granicą są natomiast obsługiwani głównie klienci z branży ochrony środowiska i szeroko pojętej infrastruktury. W 2013 roku jeden z odbiorców przekroczył samodzielnie próg 10 proc. obrotów – była to firma HARSCO Infrastructure Services GmbH z Niemiec.

W roku ubiegłym firma finansowała się głównie z kapitałów obcych (ich udział w sumie bilansowej był równy 59,7 proc.). Negatywnie, według zarządu, należy ocenić takie zjawiska w owym roku, jak wzrost cen materiałów, wahania kursu euro, zwiększenie amortyzacji (w związku z przyjęciem do użytku nowej hali i systemu ERP), wzrost cen energii i gazów. Poza tym jednak pracowano nad innowacyjną technologią odpylania, inwestowano w rozwój pracowników (dokonano jednak także restrukturyzacji zatrudnienia), przeglądnięto stany magazynowe. W rok 2014, jak pisze prezes, "spółka weszła z czystą strukturą majątkową i pewnym portfelem aktywów". Ma to procentować w przyszłości.

Tym niemniej na wykresie kursu akcji dość długo (od sierpnia 2013) mieliśmy trend spadkowy. Cena obniżyła się z ok. 35 – 36 zł za sztukę do niewiele ponad 18 zł, jeśli brać pod uwagę dzienne minima z marca 2014. Owszem, nastąpiło już lekkie odbicie, wykres wyszedł ponad 22 zł i z tej perspektywy to solidny wzrost, ale tak naprawdę wciąż nie doszło do przebicia długoterminowego trendu spadkowego. Być może inwestorzy pokuszą się o to dopiero po wynikach za pierwszy kwartał – o ile będą pozytywne.

B. Garga