Ryby łapią oddech

Nie jest tajemnicą, że w ostatnich latach firmie Wilbo wiodło się niezbyt dobrze. Ten znany producent przetworów rybnych, w tym m.in. konserw, znalazł się nawet w stanie upadłości układowej (i wciąż w nim tkwi). W roku 2013 przychody przedsiębiorstwa wyniosły 44,65 mln zł, były więc o grubo ponad 40 proc. niższe niż rok wcześniej. Rok zamknął się przy tym stratą na poziomie 1,23 mln zł. Nic dziwnego, że upadłość sugerowały spółce (na podstawie wyników za rok ubiegły) wskaźniki badające ryzyko bankructwa.

Tyle, jeśli chodzi o wiadomości smutne. Warto jednak zauważyć, że teraźniejszość nie rysuje się aż tak źle, co pozwala z kolei mieć pewne nadzieje na przyszłość. Zacznijmy od tego, że pierwszych sześć miesięcy roku 2014 zakończyło się dla Wilbo na plusie. Firma wypracowała, jak to zaraz jeszcze zobaczymy w tabeli, 736 tys. zł EBITDA, 109 tys. zł zysku operacyjnego oraz 71 tys. zł na czysto. Rentowności równe były odpowiednio 3,85 proc., 0,57 proc., 0,37 proc.

Rok wcześniej, jak to widzimy wyżej, Wilbo finiszowała w czerwcu ze stratami na pozycjach EBIT i netto, zaś marża EBITDA, choć dodatnia, to jednak była nader skromna (0,64 proc.). Przychody co prawda notowano wówczas wyższe, ale tylko nieznacznie (wtedy 20,04 mln zł, teraz 19,1 mln zł).

Można więc podejrzewać, oby słusznie, że Wilbo powoli wraca do gry, albo może – do formy, bo przecież w grze spółka cały czas była, jeśli rozumieć przez to np. obecność jej produktów na sklepowych półkach.

Naturalnie rachunek zysków i strat to nie wszystko. Warto pamiętać o takich ciekawych tabelach jak bilans czy cash flow. Otóż przepływy operacyjne netto były w półroczu co prawda ujemne (-203 tys. zł), ale jednak znacznie wyższe (czy też – znacznie niższe, ale co do wartości bezwzględnej) od tego, co widniało w raporcie rok temu (-1,72 mln zł).

Cały majątek Wilbo opiewał pod koniec czerwca na 29,1 mln zł, z czego większą część (61 proc.) stanowiły aktywa obrotowe. Były to głównie należności krótkoterminowe (9,02 mln zł) i zapasy (8,04 mln zł). Kwota tych ostatnich była zbliżona do tej z końca grudnia 2013, natomiast należności w ciągu półrocza zwiększyły się o ok. 2,3 mln zł.

Aktywa obrotowe co prawda przewyższały pulę długów krótkoterminowych (wskaźnik płynności bieżącej pod koniec czerwca lokował się na poziomie 1,2 pkt), ale niepokojąco mały udział w tym sukcesie miały środki pieniężne, których firma posiadała jedynie 266 tys. zł, zresztą mniej niż w grudniu 2013 (wtedy 541 tys. zł).

Jeszcze bardziej niepokoi zadłużenie kapitału własnego, ten bowiem opiewał tylko na 4,01 mln zł, tj. stanowił równowartość jedynie 16 proc. zobowiązań (wszystkich razem). Jest to kłopotliwe, ale niezbyt zaskakujące, biorąc pod uwagę stan upadłości układowej, w którym znajduje się Wilbo. Naturalnie kapitał własny jest mniejszy od aktywów trwałych, a więc nie jest zachowana złota reguła bilansowa.

Jak to wszystko widzi zarząd spółki? Otóż w raporcie półrocznym władze przedsiębiorstwa przypominają najpierw historię kłopotów: otóż w 2012 roku wiodący kredytodawca Wilbo wypowiedział umowy, nastąpiły problemy z finansowaniem zewnętrznym, wzrosły zobowiązania wobec dostawców, spadła sprzedaż, aż w końcu 8 stycznia 2013 złożono stosowny wniosek o ogłoszenie upadłości z opcją układu.

Zarząd nadal uważa, że stan firmy "daje możliwość prowadzenia działalności gospodarczej umożliwiającej osiąganie zysków", co mają potwierdzać choćby wyniki I półrocza 2014. I rzeczywiście, jak nadmieniliśmy wyżej, w jakimś stopniu faktycznie potwierdzają.

Z drugiej strony, sytuacja cały czas nie jest zupełnie spokojna. Zarząd podkreśla, że "warunkiem powodzenia planu naprawczego jest zawarcie układu z wierzycielami na warunkach określonych w propozycjach układowych", przy czym powodzenie tej procedury ma być dla wierzycieli, jak czytamy, korzystniejsze od ew. ogłoszenia przez Wilbo upadłości likwidacyjnej.

26 sierpnia zatwierdzono listę wierzytelności w związku z planowanym głosowaniem nad zawarciem układu. 29 października, jeśli wszystko potoczy się bez nieoczekiwanych zmian, odbędzie się zgromadzenie wierzycieli, którzy zdecydują, czy odpowiadają im propozycje układowe.

Wykres, wbrew temu, co mogłoby się wydawać, nie prezentuje się tragicznie. Niedawno obroniło się wsparcie na 62 groszach, po czym notowania poszły nieco w górę, jakkolwiek nie wyszły jeszcze ponad opór na 75 groszach. W każdym razie cena papierów, choć niższa niż np. w lutym, jest dużo wyższa od poziomów, które dominowały przez większą część roku ubiegłego.

B. Garga