Jedni z największych w regionie

Ferro to grupa kapitałowa, które określa się jako "jeden z największych w regionie Europy Środkowo-Wschodniej producentów armatury sanitarnej i instalacyjnej". Spółka dominująca ma swoją siedzibę w miejscowości Skawina na terenie Polski, tam też mieści się centrum magazynowo-logistyczne. Tym niemniej do grupy należą także podmioty zagraniczne, działające w Rumunii oraz na Węgrzech i Słowacji.

Listę spółek grupy (zależnych) widzimy poniżej:

(źródło: raport Emitenta)

Dodajmy, że w tym roku Ferro S.A. zbyła wszystkie udziały w podmiocie Yuhuan AMG Just Valve Co. Ltd. z rynku chińskiego. Wynik na zbyciu był jednak ujemny (-1,6 mln zł), podobnie jak całkowity dochód netto z tego tytułu (-4,06 mln zł). Z drugiej strony, w raporcie jednostkowym odnotowano w związku z tą transakcją zysk netto (6,9 mln zł).

Firma, jak wspomnieliśmy, wytwarza armaturę sanitarną i pokrewną. Są to np. różnego rodzaju natryski, baterie, zawory, złączki czy systemy sterowania ogrzewaniem podłogowym. Główne marki to Ferro, Metalia i Titania.

Czy na tym biznesie da się zarobić? Bez wątpienia – i to całkiem nieźle. Świadczą o tym choćby skonsolidowane (ale także jednostkowe) przychody i zyski z tego roku, w szczególności za trzy pierwsze kwartały:

Jak widać, przychody Ferro jako grupy to w badanym okresie 208,05 mln zł. Niemal identyczną kwotę notowano rok temu, podobnie można podsumować obroty jednostki dominującej. Zauważmy jednak, że wydatnie poprawiły się marże i same zyski. Oto bowiem skonsolidowany EBIT Ferro za dziewięć miesięcy roku 2013 opiewał na 27,4 mln zł (rentowność 13,16 proc.), tymczasem rok później notowano już 30,4 mln zł (marża 14,6 proc.). Analogicznie marża netto podniosła się z 8,4 proc. do 10,5 proc. (jednostkowa natomiast z 7,34 proc. do 10,82 proc.).

Tu z kolei widzimy pozycje bilansowe (skonsolidowane):

Firma zasadniczo przestrzega złotej reguły bilansowej, jakkolwiek balansuje na pograniczu wymaganej wartości (vide ostatni wiersz tabeli). Dobre poziomy przyjmuje wskaźnik płynności bieżącej (w tym roku w granicach 1,4 – 1,84 pkt), natomiast pokrycie długów krótkoterminowych środkami bieżącymi było niezłe w grudniu 2013, potem natomiast obniżyło się do kilku procent. W ciągu trzech trymestrów Ferro obniżyło wyraźnie swe zobowiązania długoterminowe (z 58,4 mln zł do 42,4 mln zł), jednocześnie jednak podwyższając długi bieżące (to akurat nie jest najlepszy rodzaj zamiany).

Zauważmy, że w aktywach trwałych lwia część (ponad 83 proc.) przypada na wartości niematerialne. W majątku obrotowym największe były ostatnio zapasy, same należności z dostaw i usług opiewały jedynie na 54,2 mln zł.

Główne segmenty sprzedaży to "baterie i akcesoria" oraz "armatura instalacyjna", reszta mieści się w "pozostałych". Pierwszy wygenerował 113,4 mln zł grupowych obrotów w badanym okresie, drugi 72,2 mln zł. Wszystkie trzy notowały zyski, co jest oczywiście pozytywną wiadomością.

W ujęciu geograficznym najważniejsza dla sprzedaży jest Polska, ale i tak daje ona tylko ok. 47 proc. przychodów (tak było w ciągu dziewięciu miesięcy tego roku). Drugie miejsce przypada Czechom, trzecie Rumunii, czwarte Słowacji.

W tym roku Ferro wypłaciła dywidendę – w sumie 21,2 mln zł, tj. 1 zł na akcję. Co do akcji, to niewątpliwie warto prześledzić losy ich kursu:

Latem roku 2013 cena spadała chwilami do 6,20 zł, ale potem wykres ostro ruszył na północ. Trend zwyżkowy wykresował finalnie nawet poziomy rzędu 13,50 zł (wiosna 2014). Później jednak ceny zaczęły spadać, można nawet pokusić się o wytyczenie linii trendu spadkowego. W każdym razie wsparcia mamy na 9,50 zł, 9,10 – 9,15 zł, 8,79 zł, w końcu 8,10 zł.

Ważny akcjonariusz Ferro to Andrzej Hołój, ma on 15,8 proc. w kapitale i głosach. ING OFE ma jednak 17,7 proc., a do tego mamy jeszcze Aviva OFE (15 proc.). Mniejsze udziały (poniżej 5 proc.) posiadają Quercus TFI, PKO Bankowy OFE, a także, co jest dość ciekawe, rząd Norwegii (wedle informacji z witryny przedsiębiorstwa). Co do Andrzeja Hołója, to jest on przewodniczącym rady nadzorczej.

B. Garga