Polcolorit na plusie

W raporcie branżowym na temat przedsiębiorstw wytwarzających płytki ceramiczne, a zarazem notowanych na głównym parkiecie stołecznej giełdy, analizowaliśmy trzy podmioty: Rovese, Ceramika Nowa Gala i Polcolorit. Dziś skupimy się na tym trzecim, który jest najmniejszy (pod względem przychodów czy majątku). Z drugiej strony, jest to zapewne najstarsza z omawianych firm.

Polcolorit powstał bowiem już w roku 1984, a więc nawet przed epoką polskiego kapitalizmu, choć od początku był to podmiot prywatny. Firma ma zakład produkcyjny u stóp Karkonoszy, a wytwarza płytki łazienkowe, kuchenne i podłogowe, często zdobione rozmaitymi motywami. Płytki "produkowane są technologią jednokrotnego wypału, która dzieli się na produkcję gresu – płytka gresowa i uniwersalna – oraz monoporozy – płytka ścienna". W ofercie są też ceramiczne listwy i dekory, produkowane przy pomocy wypału trzykrotnego.  

Wyroby te sygnowane są marką Marconi. To nie przypadek, ponieważ nazwa ta wiąże się z nazwiskiem rodziny kontrolującej biznes. Oto bowiem Barbara Urbaniak-Marconi posiada 65,86 proc. w kapitale i 71,08 proc. w głosach. Reszta to free float.

Przedsiębiorstwo nie tworzy grupy kapitałowej, raporty mają charakter jednostkowy. Spójrzmy na przychody i zyski w dwóch ujęciach: za lata 2013 – 2014 kwartałami i za okres 2009 – 2014:

Przychody za rok 2014 to 47,9 mln zł. Kwota była więc zbliżona do tej z roku 2013, dużo lepsza od sum z lat 2011 i 2012, ale niższa niż obroty z okresu 2009 – 2010. Przeciętna roczna pula obrotów Polcoloritu to 51,16 mln zł (oczywiście za ten sześcioletni okres, który badamy).

Niestety, częstokroć rezultaty finansowe były ujemne. W istocie zyski w pełnym tego słowa znaczeniu – równocześnie dodatnie wartości EBITDA, EBIT i netto – notowano tylko w latach 2009 i 2014. Jest i tak pewnym pozytywem to, że w latach 2011 – 2013 udawało się przynajmniej generować dodatni EBIT.

To, że firma wyszła na plus, to rezultat prowadzonych działań restrukturyzacyjnych. Warto odnotować, że o ile ogromna firma Rovese – głównie z powodu negatywnych różnic kursowych – odnotowała w roku 2014 stratę netto (i to poważną, rzędu 200 mln zł, tj. 11,3 proc. obrotów), o tyle mały Polcolorit miał przynajmniej 57 tys. zł zarobku na czysto. Oznaczało to rentowność 0,12 proc. co prawda niższą niż w Ceramice Nowej Gali (gdzie było to 1,25 proc.). Z drugiej strony, marża operacyjna Polcoloritu (4,41 proc.) była wyższa od analogicznej wartości tak dla Nowej Gali (1,15 proc.), jak i Rovese (2,37 proc.).

Spójrzmy na pozycje bilansowe:

Aktywa trwałe na koniec minionego roku to 98,4 mln zł, obrotowe wynosiły 35,7 mln zł. Trzeba przyznać, że firma ma problem z płynnością bieżącą – odpowiedni wskaźnik znacznie spadł w ciągu roku (z 1,23 pkt do 0,99 pkt), a taka zmiana nie jest korzystna. We wcześniejszych latach wartość bywała jeszcze wyższa, nawet 2,06 pkt w 2009.

Polcolorit balansuje na pograniczu złotej reguły bilansowej, acz odbiega od niej tylko nieznacznie (wskaźnik na poziomie 0,99 pkt). Nie ma problemu ze zbyt dużym zadłużeniem kapitału własnego, wskaźnik wynosił ostatnio 0,38 pkt, podobnie niskie (0,27 pkt) jest ogólne zadłużenie aktywów. To, co może niepokoić, choć widzimy, że jest stałym zjawiskiem, to niskie zasoby środków pieniężnych. Na koniec roku 2014 było to 205 tys. zł, co oznaczało redukcję w skali rocznej o ok. 400 tys. zł. Pokrycie długów krótkoterminowych było raptem na poziomie 1 proc. Można jednak dodać – i to akurat pozytyw – że przepływy operacyjne netto były dodatnie (4,26 mln zł, była to jednak suma niższa niż w 2013).

Notowania Polcoloritu po scaleniu akcji w lutym 2014 roku najpierw osuwały się na niższe poziomy, później natomiast skonsolidowały się nieco poniżej 80 groszy – ze wsparciem na 70 groszach.

W roku 2014 Polcolorit, jak czytamy, kontynuował – czy też starał się kontynuować – "pozytywne zmiany restrukturyzacyjne". W programie było też uruchomienie programu inwestycyjnego, który mógłby pomóc w generowaniu przychodów. Cel ten udało się osiągnąć, firma faktycznie przeprowadziła inwestycje, które zwiększyły możliwości sprzedaży i w dodatku polepszyły jakość produktów, poszerzyły asortyment itd. Problematyczna była natomiast sytuacja na rynku rosyjskim i ogólnie na rynkach wschodnich. Zjawisko to dotknęło też wiele innych polskich firm (choćby Rovese, jeśli mowa o podobnej branży). Problemy tyczyły się np. płatności za dostawy. Polcolorit dokonał w związku z tym zmian w budżetach przychodów, "dokonując przesunięcia planowanych przychodów na rynek krajowy oraz pozostałe rynki eksportowe".

Barbara Urbaniak-Marconi, prezes zarządu, uważa, że plany Polcoloritu na najbliższe czasy są tyleż ambitne, co i realne czy też wykonalne. Rosnąć mają tak obroty, jak i rentowność działalności.

B. Garga