Stąporków - ciężki rok 2016

Wyniki firmy ZUK Stąporków za rok 2016 nie mogą zostać uznane za zadowalające. To nie tylko nasza opinia - wprost przyznaje to np. prezes zarządu Grzegorz Pasturczak.

Warto zaznaczyć, że pierwsze trzy kwartały nie sugerowały aż takiego dramatu. Analizując ów okres w styczniu 2017, pisaliśmy, że Stąporków "trochę jest na plusie, a trochę nie". Istotnie, po dziewięciu miesiącach firma miała 640 tys. zł straty netto, ale 6 tys. zł zysku operacyjnego - i były to rezultaty lepsze niż rok wcześniej w analogicznym okresie.

Powiedzmy zatem od razu: cały rok 2016 zakończył się stratami netto i operacyjną, przy czym obie zbliżają się do 16 mln zł, tak więc odpowiednie marże to ok. 37 - 38 proc. - ale poniżej zera (o ile pojęcie marży czy rentowności ma wtedy jeszcze sens).

Nim przejdziemy do tabelek i uwag, parę słów o profilu działalności firmy.

Stąporków produkuje sprzęt stosowany w energetyce. To np. kotły energetyczne (kompletne systemy nawęglania, spalania i odżużlania), a także urządzenia do produkcji pelletu z biomasy, systemy odpylania, rozmaite konstrukcje stalowe czy szalunki. W asortymencie mieszczą się również usługi - np. montażu i modernizacji.

Formalnie firma rozróżnia cztery sektory swej działalności (ze względu na kategorie odbiorców): energetykę, ochronę środowiska, budownictwo i odnawialne źródła energii.

Przedsiębiorstwo to realizuje kontrakty zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami, w takich państwach jak np. Niemcy, Finlandia, Kanada czy Wielka Brytania.

Rok 2016 był bardzo trudny dla spółki, może najtrudniejszy od czasu jej prywatyzacji. Firma dokonała aktualizacji niektórych pozycji aktywów, zrestrukturyzowała zatrudnienie, zrealizowała odpisy na wątpliwe należności i przeprowadziła przegląd stanów magazynowych.

Na rynku też nie było dobrze: panowała dekoniunktura, spadł ("czasowo" - jak twierdzi prezes) wolumen zamówień z sektora energetyki i ochrony środowiska. Pojawiły się trudności z pozyskaniem wysoko kwalifikowanych pracowników.

Sytuacja wygląda pod wieloma względami słabo, ale czytamy też, że Zakłady pozyskały znaczącego inwestora finansowego, który ma pomóc w przywróceniu rentowności operacyjnej i zasilić przedsiębiorstwo kapitałem. Na razie, formalnie rzecz biorąc, główni akcjonariusze to: Stanisław Pargieła (18,09 proc.), Andrzej Pargieła (15,03 proc.), Lech Pasturczak (15,03 proc.) i Artur Mączyński (14,14 proc.).

Spójrzmy w końcu na tabelki:

Przychody za rok 2016 to jedynie 41,9 mln zł, czyli mniej niż 54 proc. tego, co w 2015. O ciężkich stratach już mówiliśmy. Co prawda rok 2015 też cechował się stratą netto, niemniej była ona niewielka, a do tego notowano (skromny) zysk operacyjny.

Lata 2009 - 2014 były - jak widać - znacznie lepsze. Szczególnie wysokie rentowności notowano w latach 2010 - 2012.

Największym kontrahentem Stąporkowa pozostaje niemiecka firma Huennebeck GmbH. Dała ona 7,2 proc. dostaw materiałów i 19 proc. przychodów ze sprzedaży jako odbiorca.

W roku 2016 eksport, głównie do Niemiec, w mniejszym stopniu do Szwecji, wypracował 32,10 proc. przychodów. Rok wcześniej było to 26 proc. (ale kwotowo więcej, bo i w ogóle obroty były większe).

W bilansie mamy 35,3 mln zł aktywów trwałych oraz 24,4 mln zł aktywów obrotowych. Majątek obrotowy silnie się obniżył - w szczególności zapasy i należności krótkoterminowe. Równocześnie wzrosły środki pieniężne, co znacznie poprawiło wypłacalność natychmiastową - z 3 proc. do 14 proc. Ogólna płynność bieżąca uległa jednak redukcji, a poza tym firma znacząco się oddaliła od złotej reguły bilansowej.

Ogólne zadłużenie wzrosło aż do 73 proc., to może i powinno niepokoić. ROE i ROA oczywiście wypadły arcy-nisko, ten pierwszy to niemal -50 proc.

Na wykresie mamy trend wzrostowy, jeśli mierzyć go od dołków z końcówki grudnia 2016. Trend ten jest jednak teraz testowany i być może przebijany, szczególnie że mocna faza korekcyjna trwa już od 6 marca, kiedy to zakreślono maksimum na 5,91 zł.

B. Garga