Elektrobudowa i pozew z Poznania

Co dalej ze stratami? - tak pytaliśmy o Elektrobudowę w październiku, analizując wyniki za pierwsze półrocze 2018. Mamy już luty 2019. Najnowsze rezultaty, jakimi dysponujemy, dotyczą trzech pierwszych kwartałów 2018.

Tymczasem Elektrobudowa wydała komunikat, z którego wynika, iż Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Poznaniu domaga się (drogą pozwu sądowego) zasądzenia od naszego emitenta (oraz od spółki ZUE) kwoty 20,18 mln zł wraz z odsetkami. Powód, jak czytamy, "wywodzi swoje roszczenie z umowy na wykonanie robót budowlanych, prac i innych czynności niezbędnych i koniecznych do pełnego wykonania zadania polegającego na budowie zajezdni tramwajowej Franowo w Poznaniu".

Jak to zwykle bywa w takich sytuacjach, Elektrobudowa uważa to powództwo za bezzasadne: tak  co do zasady, jak i wysokości. W opinii spółki roszczenia skierowano blisko 5 lat po rzekomym ich powstaniu. Do tego część wynagrodzenia emitenta i ZUE została już potrącona przez zleceniodawcę celem zaspokojenia naliczonych przezeń kar umownych. Inwestycja, której dotyczył kontrakt, została "przejęta w roku 2015 bezusterkowo". Z tych względów, jak uważa spółka, "żadne dalej idące roszczenia MPK nie znajdują uzasadnienia w świetle okoliczności faktycznych, jak również zasad dotyczących miarkowania kar umownych".

Nie zmienia to jednak faktu, że Elektrobudowa przeżywa pewne problemy. Spójrzmy na skonsolidowane wyniki za trzy pierwsze kwartały 2018:

Przychody za badany okres to 513,6 mln zł. To jedynie 84 proc. kwoty wygenerowanej rok wcześniej. EBITDA usytuował się 55 mln zł poniżej zera, strata operacyjna to 67,3 mln zł. Daje to ujemną marżę -13,10 proc. Ujemna rentowność netto wyniosła -10,7 proc.

A przecież rok wcześniej biznes był na plusie: wygenerowano wtedy w analogicznym okresie 30,14 mln zł na czysto, operacyjnie firma też była na plusie.

Co z bilansem?

W finale III kw. 2018 aktywa trwałe opiewały na 208,5 mln zł, zaś obrotowe wyceniano na 513,3 mln zł. W tych drugich widać było m.in. 44 mln zł środków pieniężnych, która to kwota pokrywała 11 proc. zobowiązań bieżących. Była to znacznie słabsza wypłacalność niż 9 i 12 miesięcy wcześniej.

Spadł też ogólny wskaźnik płynności bieżącej, schodząc do 1,29 pkt. Złota reguła bilansowa jest zachowana, to akurat pozytywne, acz kapitał własny skurczył się w badanym czasie. Ogólne zadłużenie na szczęście nie jest dramatycznie wysokie: to 57 proc. pasywów. ROE i ROA za 9 miesięcy były oczywiście ujemne z powodu straty netto.

Zerknijmy na wykres kursu akcji na GPW:

Obecnie notowania krążą w pobliżu 30 zł, trwa to już od ponad miesiąca. Z jednej strony to efekt spadków, bo taka właśnie atmosfera panowała od wiosennych letnich miesięcy 2018. Dość wspomnieć, że testowano wtedy okolice 82 - 83 zł. W końcówce grudnia osiągnięto 24 zł jako dołek, zatem obecny kurs to mimo wszystko efekt poprawy. Zrealizowano pro-zakupowy sygnał oscylatora SMI, później jednak pojawił się sygnał pro-zniżkowy. Z tego powodu nie udało się wybić ponad 32,80 zł (maksimum z 9 stycznia).

Adam Witczak