Ratunek dla Europy

Kiedy w piątek indeksy amerykańskie uklepały dna, potrzeba było niewielkiego impulsu optymizmu, aby byki wzięły się za zakupy. To właśnie stało się wczoraj.  Stało się jasne, że atmosfera nie pogorszy się już na tyle, żeby... Kiedy w piątek indeksy amerykańskie uklepały dna, potrzeba było niewielkiego impulsu optymizmu, aby byki wzięły się za zakupy. To właśnie stało się wczoraj.  Stało się jasne, że atmosfera nie pogorszy się już na tyle, żeby przebić wsparcia. Wzrost przyspieszył i sesje zamknęły się solidnymi ponad 2 procentowymi wzrostami.

Na fali tego optymizmu odbiły giełdy w Azji. Tokijski Nikkei zanotował niemal 3 proc. wzrost, jednak tak dużego optymizmu nie było widać już w Chinach. Europa zaczęła od wzrostów. WIG20 otworzył się luką w okolicy 2180 pkt. Do końca sesji podążał w przedziale 2185 – 2207 pkt. Wolumen był przyzwoity, choć przy tej skali wzrostu mógłby być wyższy. Obie sesje wczorajsza i dzisiejsza mają wolumen niższy rzędu 15 proc. niż silnie spadkowe sesje z końcówki ubiegłego tygodnia. Nie jest to najlepszy prognostyk, ale być może na śmielsze zakupy przyjdzie nam poczekać po złamaniu najbliższych oporów. Oprócz czysto psychologicznego oporu na 2200 pkt. z którym mierzył się dziś indeks, najbliższy opór to okolica 2250 pkt. gdzie przebiega górne ograniczenie kanału spadkowego.

Problem z forsowaniem wyższych poziomów ma już w tej chwili frankfurcki DAX. Na wykresie widoczna jest formacja podwójnego dna, i jeśli 5650 pkt. zostanie przebite, można prognozować wzrost o kolejne 550 pkt. Ważą się zatem losy tej formacji. Pamiętajmy też, że analogiczna formacja „W” dla S&P500 utworzona została po przebiciu oporu 30 sierpnia i jak się potem okazało była to pułapka. Spadki które wkrótce nastąpiły cofnęły ceny do poziomu dołka.

Czy zwracać w tej sytuacji uwagę na analizę techniczną, skoro to decyzje polityków i banków centralnych kształtują wykresy. Analizując aktualną sytuację dochodzimy do wniosku, że jeśli niepewność związana z bankructwem Grecji zostanie zażegnana jakimś decyzjami, to rynki dostaną jeszcze więcej optymizmu. Wydaje się jednak, że nie będzie to efekt długotrwały, skoro w poczekalni są już następne kraje. Budowanie wielkiego europejskiego funduszu ratunkowego EFSF, opartego na dźwigni finansowej jaką zapewni ECB, to w istocie kolejny program drukowania fiat money i zasadniczo nie różni się od skupowania obligacji PIIGS jaka szła pełną parą w ostatnich 2 miesiącach. Przyznać jednak należy, ze opakowanie tego programu robi dobre wrażenie. Liczba rzędu 2 bln euro wystarczyć może na przestraszonych skalą zadłużenia rządów europejskich. Problem zostanie odwleczony w czasie i być może giełdy pójdą w górę, choćby samą inflacją.