Kara umowna pozwala uzyskać szybkie odszkodowanie

Kara umowna zapisana w umowach z kontrahentami nie może być zbyt wygórowana, ale jednocześnie powinna jak najlepiej zabezpieczać przedsiębiorcę przed potencjalnymi stratami. Złoty środek trudno znaleźć samemu – najlepiej zdać się na pomoc doświadczonego prawnika.

Kara umowna zapisana w umowach z kontrahentami nie może być zbyt wygórowana, ale jednocześnie powinna jak najlepiej zabezpieczać przedsiębiorcę przed potencjalnymi stratami. Złoty środek trudno znaleźć samemu – najlepiej zdać się na pomoc doświadczonego prawnika.

Dobrze skonstruowana umowa z kontrahentem zabezpiecza przedsiębiorcę w razie ewentualnych problemów z jej wykonaniem, minimalizując ryzyko zastojów firmy czy braku płynności finansowej.  Duże przedsiębiorstwa zazwyczaj nie pozwalają sobie na niedociągnięcia w umowach, które mogłyby narazić firmę na jakiekolwiek straty, przygotowując kontrakty przy pomocy prawnika. Prowadzący biznesy w dużo mniejszej skali, głównie ze względów finansowych, korzystają z pomocy prawnej dużo rzadziej – z badania Tax Care wynika, że tylko 28% małych przedsiębiorców decyduje się na taką pomoc. Jednocześnie ponad połowa badanych firm zadeklarowała, że chciałaby mieć regularny dostęp do prawnika, a aż 80% ankietowanych byłoby zainteresowanych profesjonalnym wsparciem właśnie w opiniowaniu umów i kontraktów handlowych.

Kara mobilizuje kontrahenta

Jednym z kluczowych elementów dobrze skonstruowanej umowy pomiędzy przedsiębiorcą i jego kontrahentem jest zapisanie w niej kar umownych, które znacznie zmniejszają ryzyko, że umowa na przykład nie zostanie wykonana na czas lub jakość tego wykonania nie będzie taka, jak oczekiwał tego przedsiębiorca (co może z kolei powodować problemy ze spełnieniem jego zobowiązań wobec innych klientów).

– Zaletą kary umownej, w przeciwieństwie do odszkodowania ogólnego, jest łatwość zastosowania takiej kary – wyjaśnia Kinga Kiniorska, radca prawny z firmy Koksztys Kancelaria Prawa Gospodarczego. – Przedsiębiorca nie musi wykazywać powstałej szkody, co jest czasem utrudnione lub wręcz niemożliwe. Dzięki zastosowaniu kary umownej nie ma konieczności toczenia sporu o wysokość i zapłatę odszkodowania. Jedyną przesłanką do obciążenia karą umowną są zapisy w umowie, dzięki czemu przedsiębiorca w prosty sposób może wywierać wpływ na dłużnika, aby wykonał swoje zobowiązania w sposób należyty i w terminie.

Konieczna jest dobra wola obu stron

Przedsiębiorca musi jednak pamiętać, że zapisanie w kontrakcie kary umownej wymaga dobrej woli obu stron zawierających umowę, dlatego kara umowna powinna zostać skonstruowana w taki sposób, by z jednej strony zabezpieczała w maksymalny sposób interesy przedsiębiorcy, ale z drugiej strony – aby była akceptowalna także dla kontrahenta. Co więcej, kara umowna nie powinna być również zbyt wygórowana.

– Nie ma jasno określonych stawek kary umownej. Jej wysokość jest w zasadzie dowolna, ale nie może prowadzić do nieuzasadnionego wzbogacenia – zwraca uwagę Kinga Kiniorska. – Zastrzeżona w umowie wysokość kary umownej powinna być adekwatna do wysokości doznanej szkody i nie powinna przewyższać wielkości świadczenia, którego wykonanie ma zabezpieczać.

Różne umowy – różne kary

Właśnie na etapie ustalania wysokości kary umownej pomoc prawnika jest szczególnie istotna – jego doświadczenie pozwala na ustaleniu optymalnej  wysokości kary umownej, dopasowanej indywidualnie do każdej z poszczególnych umów zawieranych przez przedsiębiorcę (poniżej prezentujemy przykłady zapisów w umowach dotyczących kar umownych w zależności od rodzaju umowy).


1. W umowie dostawy, w której przyjmujący zamówienie zobowiązuje się wytworzyć i dostarczyć zamawiającemu towar, można zastosować zapis:
1. W przypadku:
- opóźnienia się Dostawcy z realizacją harmonogramu, o którym mowa w zawartej umowie dostawy,
- stwierdzenia, że dostarczony towar nie odpowiada właściwościom i cechom, określonym w załączniku do zawartej umowy dostawy,
Kupujący wyznaczy Dostawcy dodatkowy 14-dniowy termin do wykonania zobowiązania.
2. W przypadku niedotrzymania dodatkowego terminu, o którym mowa w ust. 1, Kupujący może odstąpić od umowy.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, Kupującemu przysługuje kara umowna w wysokości 10% wartości kontraktu."
albo
"Dostawca zobowiązuje się zapłacić Odbiorcy kary umowne w razie niewykonania lub nienależytego wykonania zamówienia poprzez:
1. dostarczenie towaru z opóźnieniem nie wynikającym ze skorzystania z uprawnienia do wstrzymania dostaw, przewidzianego w zawartej umowie - 0,1% wartości opóźnionej dostawy za każdy dzień opóźnienia, nie więcej jednak niż 10% wartości tej dostawy,
2. dostarczenie towaru z wadami podlegającymi reklamacji - 10% wartości zareklamowanej partii towaru"
 
2. W umowie o dzieło, w której Zamawiający zleca, a Wykonawca zobowiązuje się do wykonania określonego dzieła, sugeruje się zastosować zapis:
"1. W przypadku zwłoki w wykonaniu dzieła Wykonawca zobowiązany jest do zapłaty kary umownej w wysokości 0,1% należnego mu wynagrodzenia za każdy dzień zwłoki.
2. W przypadku zwłoki przekraczającej dziesięć dni Zamawiającemu przysługuje prawo do odstąpienia od umowy be wyznaczania dodatkowego terminu."
 
3. W umowie o wykonanie robót budowlano-montażowych, w której Zleceniodawca zobowiązuje się wykonać prace budowlano-montażowe, należałoby zastosować zapis:
"Zleceniodawca naliczy Zleceniobiorcy kary umowne w wysokości 0,25% wartości wynagrodzenia o jakim mowa w zawartej umowie, za każdy dzień kalendarzowy opóźnienia w oddaniu przedmiotu umowy. Nie uchybia to prawu Zleceniodawcy do dochodzenia odszkodowania za szkodę, której wartość przewyższa wartość naliczonej kary umownej."
 
4. W umowie przewozu, w której przewoźnik zobowiązuje się dokonać przewozu w określonym terminie, może wyglądać to tak:
"W przypadku niewykonania przewozu w terminie określonym w zawartej umowie Nadawca może żądać zapłaty kary umownej w wysokości .................. złotych za każde rozpoczęte dwanaście godzin zwłoki. Nie jest zwłoką przestój wynikający z opóźnień odprawy celnej."
Podsumowując, w oznaczaniu kary umownej, warto zawrzeć zdanie, że "Jeżeli otrzymane kary umowne nie pokryją faktycznie poniesionych szkód stronom przysługuje prawo dochodzenia odszkodowania na zasadach ogólnych."

Źródło: Koksztys Kancelaria Prawa Gospodarczego

Ponieważ wysokość kary umownej nie może być zbyt wygórowana, przedsiębiorca powinien zostawić sobie furtkę na wypadek, gdyby jednak okazało się, że odszkodowanie jest zbyt niskie w stosunku do strat, jakie poniosła jego firma.
– Gdy wierzyciel poniesie szkodę przewyższającą wartość kary umownej, nie będzie mógł dochodzić w tym zakresie odszkodowania przewyższającego karę umowną, chyba że strony w umowie postanowiły inaczej – podkreśla Kinga Kiniorska. – Dlatego w umowach należy zawsze stosować taki zapis.


"1. w wypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy lub jej części Przyjmujący zamówienie zobowiązany będzie do zapłaty na rzecz Zamawiającego kary umownej w wysokości 0,8% wartości dostarczonej partii wyrobów (towaru) za każdy dzień zwłoki.
2. W sytuacji, gdy kara umowna, przewidziana w ust. 1, nie pokrywa szkody, Zamawiającemu przysługuje prawo żądania odszkodowania na zasadach ogólnych."

Źródło: Koksztys Kancelaria Prawa Gospodarczego

Agata Szymborska-Sutton, Tax Care

Pełna opinia prawna firmy Koksztys Kancelaria Prawa Gospodarczego w zakresie kar umownych:

Kinga Kiniorska, radca prawny

Kara umowna jest przejawem ogólnej odpowiedzialności kontraktowej, a obwarowanie zobowiązania karą umowną ma na celu m. in. zwiększenie realności jego wykonania oraz ułatwienie naprawienia szkody powstałej w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem.

Należy przede wszystkim wskazać, że zastrzeżenie kary umownej zależy wyłącznie od woli samych stron. Łączą się z tym pewne ułatwienia, ale też i niedogodności, dlatego też określenie jej jako składnika umowy powinno być wyraźne. Zgodnie z art. 483 § 1 k.c. kara umowna ma na celu naprawienie szkody, można więc przyjąć twierdzenie, że jest to swoista postać odszkodowania, co potwierdza fakt, że kara umowna nie jest karą w ścisłym tego słowa znaczeniu, lecz jedynie sankcją oznaczoną w pieniądzu, chyba że w ramach swobody umów wierzyciel zastrzeże sobie inne świadczenie.

Podstawowym rozróżnieniem pomiędzy karą umowną a odszkodowaniem ogólnym z tytułu niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania polega na tym, iż z nałożeniem, zastosowaniem kary umownej nie wiąże się konieczność wykazywania powstałej szkody, co jest czasem utrudnione bądź wręcz niemożliwe. Jedyną przesłanką zastosowania, obciążenia dłużnika karą umowną jest spełnienie zapisów wskazanych w umowie. Charakteryzuje się więc dużą łatwością w zastosowaniu, a także stanowi narzędzie do wywierania wpływu na dłużnika, aby wykonał swoje zobowiązania w sposób należyty i w terminie.
Kara umowna może obejmować trzy grupy zdarzeń, mianowicie:
a) niewykonanie zobowiązania,
b) nienależyte wykonanie zobowiązania w ogólności,
c) konkretne uchybienie w zakresie sposoby wykonania zobowiązania (np. co do czasu, jakości).
Sąd Najwyższy uznał, że jedną z podstawowych zasad prawa cywilnego jest to, że kara umowna może być zastrzegana tylko za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania niepieniężnego. Rozwiązanie to ma na celu zapobieganie obchodzenia, poprzez zastrzegania kary umownej przy zobowiązaniach pieniężnych, zakazu ustalania odsetek powyżej poziomu tzw. odsetek maksymalnych.

Wspomnieć tutaj należy o rażącym wygórowaniu kary umownej. Wysokość określonej stawki kary umownej sama w sobie nie przesądza o rażącym wygórowaniu kary umownej. Dopiero wynikająca z tej stawki i okresu opóźnienia wysokość (kwota) kary umownej może być uznana za rażąco wygórowaną przy zastosowaniu prawidłowego kryterium oceny. O rażącym wygórowaniu kary umownej mówić można zarówno wtedy, gdy zachwiana zostanie relacja pomiędzy wysokością wynagrodzenia za wykonanie zobowiązania a wysokością kary umownej zastrzeżonej za opóźnienie w wykonaniu przedmiotu umowy z uwzględnieniem okresu opóźnienia jak i wtedy (co jest zasadniczym kryterium miarkowania kary umownej z uwagi na jej rażące wygórowanie) zachwiany został stosunek wysokości zastrzeżonej kary umownej do wysokości doznanej szkody.

Zasadniczym kryterium miarkowania kary umownej z uwagi na jej rażące wygórowanie jest kryterium stosunku wysokości kary umownej do wysokości odszkodowania należnego wierzycielowi. Wprawdzie powstanie roszczenia zapłaty kary umownej nie jest uzależnione od powstania szkody, to jednak brak szkody po stronie wierzyciela jest przesłanką do miarkowania kary umownej zgodnie z art 483 k.c. i art. 484 k.c. Kara umowna jest bowiem surogatem odszkodowania zastrzeżonym w określonej wysokości i nie może prowadzić do nieuzasadnionego wzbogacenia wierzyciela.

Podkreślić jednak należy, że dłużnik, który uważa, iż kara umowna, którą został obciążony, jest rażąco wygórowana i z tego tytułu domaga się jej obniżenia, może domagać się tego jedynie przed Sądem (oczywiście, w przypadku, gdy nie dojdzie do porozumienia z wierzycielem). W takim przypadku, Sąd ma możliwość obniżenia zastosowanej kary umownej, w przypadku uznania, iż jest ona wygórowana.

Wskazuję również, że zgodnie z art. 484 k.c., żądanie odszkodowania przewyższającego wartość zastrzeżonej kary umownej nie jest dopuszczalne, chyba że strony w umowie postanowiły inaczej. Oznacza to, że jeżeli strony nie wskażą odpowiedniego zapisu w umowie, w której określono karę umowną, to w przypadku, gdy wierzyciel poniesie szkodę przewyższającą wartość kary umownej, nie będzie mógł w tym zakresie dochodzić odszkodowania przewyższającego karę umowną. Wobec czego, w umowach należy zawsze taki zapis stosować.

Należy zauważyć, że nie ma jasno określonych minimalnych stawek kary umownej. Wskazuję w tym miejscu, iż określanie wysokości kary umownej powinno być ustalane na podstawie celu zobowiązania,  rodzaju uchybienia do wartości wynagrodzenia, powstania szkody wierzyciela, do każdego nowo powstałego zobowiązania indywidualne.