Czym jest wolnomularstwo?

Już od 11 września do 11 stycznia 2015 roku w warszawskim Muzeum Narodowym zagości nowa wystawa, tym razem o tytule "Masoneria".

Czym jest wolnomularstwo? Czy tylko sposobem godnego i rozumnego, tym samym szczęśliwego wypełnienia dojrzałej fazy życia – jak utrzymują sami masoni. Czy raczej przygodą intelektualną, utopią, marzeniem o świecie odrobinę rozumniej zorganizowanym od tego, w którym przyszło nam żyć? A może systemem wtajemniczeń w jakieś dziwaczne, archaiczne obrzędy, budzące podejrzenia jednych i śmiech drugich?

Od lewej: Młotek masoński loży niemieckiej, drewniany ze złoceniami, ok. 1922 i Tłok pieczętny Kapituły Niższej loży „Rycerze Gwiazdy na Dolinie Warszawy”, 1819

Zapewne było i jest tym wszystkim, o czym tu wspomniano. Intencją autorów wystawy "Masoneria. Pro publico bono" było zapoznanie polskiej publiczności nie tylko i nie tyle z historią i dorobkiem rodzimej masonerii, ile z wartościami, jakie prezentuje, językiem z pomocą którego je wyraża; innymi słowy, z obrazem świata, jaki kształtuje. Także z sylwetkami ludzi, znanych z racji swych zasług dla polskiej kultury, nauki czy życia politycznego i ekonomicznego, jednak rzadko kojarzonych z wolnomularstwem.

Zwiedzający wystawę zat. Masoneria. Pro publico bono będą mogli przekonać się, że masoneria tworzy system wartości prosty i czytelny dla wszystkich, za to wyrażany na wiele sposobów. Wychodzi na przeciw potrzebom ludzkim zróżnicowanym w czasie i kulturowej przestrzeni. Łączy w swych szeregach zarówno bywalców salonów ery „dawnego porządku”, jak i porwanych rewolucyjnym zapałem żołnierzy Napoleona; intelektualistów i artystów epoki romantyzmu na równi z zafascynowanymi ideą postępu uczonymi i przedsiębiorcami; legionistów Józefa Piłsudskiego wraz z pierwszymi skautami i harcerzami; przedwojennych budowniczych Gdyni wraz z odradzającą się klasą średnią obecnej III Rzeczypospolitej.

Autorzy wystawy przygotowanej przez Muzeum Narodowe w Warszawie pragną ukazać ów głębszy związek pomiędzy wolnomularstwem i obszarem kultury, nie tylko kultury artystycznej, ale i obyczaju i potocznego doświadczenia. Także światem polityki, nauki i oświaty. Związek tak głęboki, że niemal niewidoczny z codziennej perspektywy. Związek uniwersalny i ponadczasowy.

Źródło opisu: Muzeum Narodowe w Warszawie