Pieniądze i smak tradycji

Smak XIX-wiecznej tradycji – takim hasłem opisuje czy wręcz reklamuje swoją działalność Henryk Kania, znana spółka z branży mięsnej, obecna na parkiecie warszawskiej GPW od roku 2008. Hasło to znajduje pewne pokrycie w rzeczywistości, albowiem – jak możemy się dowiedzieć z oficjalnej strony przedsiębiorstwa – korzenie firmy sięgają "XIX-wiecznych tradycji rzemiosła masarskiego w Pszczynie".

W istocie jednak faktyczna historia spółki zaczyna się w roku 1990, gdy "Henryk Kania wzbogacił tradycyjne rzemiosło o nowoczesne metody przetwórstwa, rozwijając dynamicznie przedsiębiorstwo". Nie byle jak zresztą, bo "na miarę nowego stulecia".

Henryka Kania (wraz z podmiotem Desariba Consulting Limited) pozostaje głównym akcjonariuszem spółki (65,98 proc. kapitału), 9,09 proc. należy do Delmareina Limited, zaś 7,83 proc. do Winbay Management Limited. Kania przewodniczy poza tym razie nadzorczej, zaś prezesem zarządu jest Grzegorz Minkowski.

Firma wytwarza różnego rodzaju mięsa i wędliny, w tym m.in. powszechnie znane kiełbasy i kabanosy. Ma zresztą plany akwizycyjne, albowiem w 2015 roku chciałaby sfinalizować transakcję nabycia spółki Staropolskie Specjały sp. z o.o. Na razie w dwóch zakładach należących do tego podmiotu odbywa się m.in. produkcja wędlin na zlecenie HK.

Poniżej widzimy wyniki finansowe Henryka Kani za pierwszych sześć miesięcy roku 2014 oraz okres porównywalny roku 2013, a także dane bilansowe – z końca czerwca 2014 i grudnia 2013:

Przychody w skali rocznej zwiększyły się nader wymownie, bo z 246,85 mln zł do niemal 401 mln zł. Towarzyszyło temu także powiększenie zysków, np. wynik operacyjny wzrósł dwukrotnie – z 10,74 mln zł do 20,81 mln zł. W przypadku EBITDA i EBIT wzrosty te były na tyle duże, by dzięki nim poprawiły się odpowiednie rentowności, np. marża operacyjna wyniosła 5,19 proc., a poprzednio było to 4,35 proc. Minimalnie natomiast obniżyła się marża netto, choć właściwsze byłoby może stwierdzenie, że pozostała na tym samym poziomie 2,9 proc.

W naszym raporcie branżowym zauważyliśmy, że w dwóch spośród trzech pozostałych firm mięsnych z GPW, mianowicie w Tarczyńskim i Indykpolu, przychody także wzrosły w relacji rocznej, obniżyły się natomiast w PKM Duda. Co do rentowności operacyjnej, to w HK była ona najwyższa (najniższa zaś właśnie w PKM Duda, tam jedynie 1,9 proc.). Henryk Kania przodował też w kwestii marży netto, natomiast rentowność EBITDA była wyższa w spółce Tarczyński (7,27 proc.).

Co widzimy w bilansie? Otóż dominują aktywa obrotowe, na tyle zresztą duże, że dzięki nim wysoko plasuje się wskaźnik płynności bieżącej (1,92 pkt, w końcówce grudnia 2013 było to 1,43 pkt). Pokrycie majątku trwałego kapitałem własnym jest trochę zbyt małe, tzn. nie jest zachowana złota reguła bilansowa. Niepokoić może fakt, że firma HK posiada nader skromne zasoby środków pieniężnych, liczone jedynie w setkach tysięcy złotych.

Ogół zobowiązań stanowił ostatnio równowartość 171 proc. kwoty kapitału własnego, to nie jest jeszcze sytuacja dramatyczna, ale oczywiście proporcja 1:1 byłaby ideałem.

Firma planuje w niedalekiej przyszłości "innowacyjne działania mające na celu automatyzację i robotyzację procesów produkcyjnych". Będzie to "pierwszy tego typu program w branży przetwórstwa mięsnego w Polsce". Kolejne miesiące mają też przynieść ze sobą intensywne kampanie reklamowe, w tym w stacjach telewizyjnych (ogólnopolskich).

Tym niemniej na wykresie kursu akcji sytuacja nie jest jeszcze optymistyczna w pełni. Notowania HK, podobnie jak wielu innych spółek, padły pod koniec ubiegłego roku ofiarą spadków. O ile na przełomie września i października 2013 notowano już podejścia pod 4,50 zł, o tyle ostatnio za sukces trzeba było uznać odbicie od wsparcia na 2,17 zł i wstępne przebicie linii 2,50 zł. Niewykluczone, że powoli rodzi się nowy trend, a w każdym razie – że na wykresie najgorsze mamy już za sobą. Potwierdzeniem byłoby jednak dopiero wyjście ponad zakres 3,03 – 3,06 zł.

Kamil Kiermacz